Evvel zaman içinde kalbur saman içinde, develer tellal iken, pireler berber iken, kocaman bir orman içerisinde bir aslan yaşarmış. Aslan bu ormanın kralıymış, ormanda olan biten ne varsa hepsi aslandan sorulurmuş. Kimse aslana sormadan bir işe kalkışamaz, onun izni olmadan bir adım atamazmış.
Aslan bir gün yuvasında oturup kendi kendine düşünmeye başlamış. Aslan olmak ne güzel şey, ormanda benden daha güçlüsü yok, üstelik kral olduğuma göre ormanda yaşayan hiç kimse benden daha akıllı olamaz. İyi ki de bir aslan olarak doğmuşum diyerek kendi kendine böbürlenirken bir anda kuyruğunun altında bir şey olduğunu fark etmiş.
Kuyruğunu kaldırdığında ne görsün, minik bir fare ona bakıyor, korkudan tir tir titriyormuş. Aslana bakarak kralım ne olur bana bir şey yapmayın. Bir kedi beni kovalıyordu, hızla kaçarken bir anda kendimi sizin kuyruğunuzun altında buldum. Sizi rahatsız ettiysem de bilmeden oldu çok özür dilerim. Beni bağışlayın, sizi tekrar rahatsız etmeyeceğime söz veriyorum. Hem siz benim kediye yakalanmamı engellediniz, hayatımı kurtardınız belki bir gün bende size yardım edebilirim demiş.
Aslan farenin söylediklerini duyar duymaz kahkaha atarak gülmeye başlamış. Farenin kendisine yardım edebileceğini söylemesi ona çok komik gelmiş ve fareyi pençesine alarak yüzüne doğru yaklaştırıp ona; “Hey bücür fare sen benim kim olduğumu bilmiyor musun? Ben ormanlar kralı Aslanım, sen bu küçücük halinle koskoca bir aslana nasıl yardım edebilirsin ki, seni bu seferlik bağışlıyorum ama bir daha beni sakın rahatsız etme” diyerek onu bırakmış. Fare korkudan titreyerek hemen aslan krala teşekkür etmiş ve evinin yolunu tutmuş.
Birkaç gün sonra aslan kral yiyeceği tükendiği için ormanın derinliklerinde karnını doyuracak bir av aramaya çıkmış. Ne kadar gezse de kendisine bir av bulamıyormuş. İyice acıkan aslan etrafına dikkat etmeden aceleyle bir av bulmak isterken, avcıların kurduğu bir tuzağı fark etmemiş ve ağlarla örülü bu tuzağa bir anda yakalanmış.
Ne kadar çırpınıp kurtulmaya çalışsa da bu ağlardan kurtulmayı başaramamış. Ağ hareket ettikçe aslanın etrafını daha da sarıyormuş. Aslan artık yapacağı bir şey kalmadığını düşünerek aç ve yorgun bir halde öylece tuzağın içinde kalakalmış.
Artık yorgunluktan bayılmak üzereyken, bir anda ufak bir çıtırtı duymuş ve sesin geldiği yere doğru dönüp “Hey kimse var mı ben aslan kralım tuzağa düştüm beni kurtarabilir misin?” diye seslenince çalılıkların arasından minik fare çıkıvermiş.
Aslanın tuzağa düştüğünü görür görmez koşarak aslan kralın yanına gelmiş ve Aslan’a:
“Kralım dayanın sizi şimdi kurtaracağım” diye seslenmiş. Aslan farenin kendini kurtaracağına hiç ama hiç inanmamış. Fareye “Minik fare sen beni nasıl kurtaracaksın” diye sorunca fare hemen cevaplamış. Kralım ben küçük bir fare olabilirim ama farelerin dişleri çok keskindir. Sizin etrafınızı saran ağları ben dişlerimle çabucak kemirip ipleri kopartacağım, siz de bu sayede kurtulacaksınız diye seslenip başlamış ipleri kemirmeye. Kısa bir süre sonra aslan tuzaktan farenin sayesinde tamamen kurtulmuş.
Aslan fareye kendisini kurtardığı için ona teşekkür etmek istemiş ama daha önce onu yuvasında bulduğunda fareye söylediği sözler aklına gelmiş. Onu küçümsediği ve kendini ondan daha büyük gördüğü için başta fareden özür dileyip, sonra da yardımı için fareye teşekkür etmiş. Bir daha hiç kimseyi küçümsemeyeceğine söz verip fareye arkadaş olmak istediğini söylemiş. Fare ile aslan böylece çok iyi arkadaş olmuşlar ve hep birbirlerine yardımcı olarak ormanda mutluca yaşamışlar.
